Certo estou que concordarán comigo que a infancia é a patria do poeta, xa que logo o neno é o pai do home, en canto que a pureza e a inocencia-aínda que a maldade existe e tamén se presentiza máis do que desexariamos- non debe afogar os soños. Igualmente sabemos que a lingua que empregamos ha de ser a de cada día, aínda que cun requintamento o máis natural posíbel: Ou como dixo aquel poeta inglés para se referir a poesía: "as mellores palabras na mellor disposición".
