Premio da Crítica de narrativa galega 1992. É este un conxunto de relatos que transitan polos camiños da maxia, a fantasía e o milagroso, amparados sempre pola presenza dunha Compostela na que a marabilla é quen de transmutarse en feito cotián. Gran coñecedor e amante da cidade xacobea, o autor móstranos un Santiago sem tempo. Ananos, taberneiras, noctívagos, monxas, espectros, executivos, alquimistas... toda unha gama de seres de onte e hoxe enxergados pola pluma dun dos nosos mellores poetas.
