Recolle tres ensaios inéditos de Manuel García Barros,asinados como Fulgencio Tizón, onde defende a razón fronte ao descoñecido, o demostrable fronte ao indemostrable, o que se pode ver fronte ao invisible, e a razón e a educación como medio para acadar a liberdade. Ao mesmo tempo amosan o seu marcado anticlericalismo, que é o aspecto máis salientable destes textos, aparecendo dun xeito directo e sen posibles interpretacións, o que lles dá a estes ensaios un valor imprescindible para o coñecemento do escritor estradense.
