Cando reflexiono o porqué do meu apego ó mundo dos monicreques doume de conta de que me gusta porque é unha das artes máis completas e estilizadas que existen, porque é unha arte que permite expresamos por medio doutras moitas artes como son a literatura, a pintura, a escultura, a música ou o teatro, e porque o proceso de crear e dar vida a un obxecto inanimado introdúceme nun mundo de maxia, fantasía e liberdade que a vida real nunca poderá proporciona.
Estes textos, ou mellor pretextos para crear espectáculos teatrais -como eu prefiro concibir as obras dramáticas- que Kukas vén de regalamos son susceptibles de seren representados, ben por medio de actores, ben por medio de monecos, que tanto ten, pois calquera texto teatral ten tantas formas de se representar como se nos antolle imaxinar. E no caso das marionetas só hai que acertar co tipo e a técnica máis axeitada, e se non existe inventala como nós mesmos fixemos na nosa compañía Os Monicreques cando levamos ós escenarios as obras que agora se presentan nesta edición.
Falar destas tres obras é falar das querencias do universo cultural e persoal de Kukas, e de min mesma; é falar do desexo de achegar ós demais con estas historias o gusto pola historia e as lendas de Galicia, ou o amor pola música, a pintura e as marionetas.
